
Mieke van den Hoogen
Over mij, hoe ik keramiste ben geworden en wat me inspireert.. Na het krijgen van drie kinderen heb ik me toegelegd op de keramische vormgeving en ben ik in 1987 begonnen met de vakopleiding aan de Hogeschool Maastricht.
In mijn werk nemen vrouwenbeelden een belangrijke plaats in. In deze beelden streef ik naar een samengaan van naturalistische elementen, geabstraheerde vormen en emoties.
Een vrouwenlijf boeit mij niet als het een schoonheidsideaal weergeeft, maar als het een weergave is van een lijf, een lijf waarin geleefd wordt, waarvan emoties in het beeld te lezen zijn.
Een lichaam lijkt symmetrisch te zijn gebouwd, toch voelt het geen dag hetzelfde. Dit wil ik uitdrukken door een beeld asymmetrisch op te bouwen. Omdat deze beelden keramisch worden opgebouwd, dus hol, moet de inhoud worden uitgedrukt in de scherf.
Het beeld is geen leeg vat, het lichaam is geen omhulsel. In dit scherf geef ik het innerlijk weer, zo dun mogelijk, breekbaar.
Ook maak ik potten, volgens oude Indiaanse technieken opgebouwd, soms met een zeefdrukdecoratie, soms gereduceerd gestookt. Door het werk te reduceren ondergaat het door zuurstof tekort een kleurverandering: kopergroen wordt koperrood. Door de expressie en de vreugde die ik in deze potten gelegd heb, is er nog nauwelijks sprake van een gebruiksvoorwerp.
Daarnaast maak ik ook schalen, vazen en borden, die meestal wel bedoeld zijn om te gebruiken.
Gerelateerde items


Ans Masseling
